Η Γνώση είναι Δύναμη ! Επειδή όμως μόνο με λόγια δεν θα υπάρξει ανέλιξη ούτε πνευματική ούτε σε υλικό επίπεδο, είναι σωστό να φέρουμε την γνώση σε πράξη. Πρώτα μέσω φιλοσοφίας και εσωτερισμού για να γίνουμε εμείς οι ίδιοι καλύτεροι και να βελτιώσουμε το περιβάλλον μας και έπειτα με βαθύ ψάξιμο στα άδυτα της Φύσεως και στις δυνάμεις του Αιθέρος που μας περιμένουν να τις ενεργοποιήσουμε και πάλι, όπως κάποτε! Είναι μέσα μας όλα.. ό,τι είναι γύρω μας είναι και στα κύτταρά μας.. Περιμένουν ενεργοποίηση. Για το καλό πάντα της Μητέρας Γης και των όντων που κατοικούν σε αυτήν. Γιατί αν δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα ενεργοποιήσουμε την γνώση φίλοι μου αναγνώστες, θα είναι ποιος;

Χρυσή Τομή

Χρυσή Τομή

Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

Η δύναμη του Νου πάνω στην ύλη - Όλα είναι Ένα και συνδέονται μέσω του Αιθέρος !

 Ο άνθρωπος έχει ιδιότητες που δεν τις γνωρίζει. Βρίσκονται κρυμμένες και απενεργοποιημένες και περιμένουν το κλικ για να απελευθερωθούν. Είναι ικανός να αντεπεξέλθει σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Κι ας μας έχουν διδάξει οτι είμαστε μικροί κι αδύναμοι.. Κάθε άλλο! Βρίσκεται μέσα μας όλη η αλήθεια του Σύμπαντος συμπυκνωμένη. Είμαστε ό,τι υπάρχει και γύρω μας και όλα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Όταν λοιπόν ακούτε Σύμπαν, μην κοιτάτε ψηλά ούτε να ψάχνετε μακριά κι έξω από εσάς, διότι είστε κι εσείς μέσα σε αυτό, άρα είστε κι εσείς το Σύμπαν !

 Όλα είναι ενωμένα μεταξύ τους, μεταφέρονται οι πληροφορίες μέσω του Αιθέρος,του πέμπτου στοιχείου. Φαινόμενα σαν αυτό τον διδύμων, το remote viewing, η τηλεπάθεια και άλλα πολλά, δεν πρέπει να είναι στον χώρο της μετα-φυσικής, διότι διέπονται από φυσικούς νόμους που απλά αδυνατούμε να ανακαλύψουμε προς το παρόν.

 Στο παρακάτω υπέροχο βίντεο θα δείτε πώς μπορούμε να συντονίσουμε την σκέψη μας και τον μικρόκοσμό μας με τον μακρόκοσμο του γύρω περιβάλλοντός μας, για να έχουμε μια όμορφη αισιόδοξη ζωή γεμάτη υγεία. Γιατί είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε! Θα δείτε πώς μια κοπέλα μετέτρεψε σε υγιή τα καρκινικά της κύτταρα, τον τρόπο με τον οποίο προσεύχονται οι γέροντες στο Θιβέτ, αλλά και αποκαλύψεις των χριστιανών Κοπτών που ζούνε σε μοναστήρι στην Αίγυπτο. 

 Ένα φοβερό βίντεο που θα αλλάξει τον τρόπο που μέχρι τώρα βλέπατε τα πράγματα!! 

Αρετή

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΟΛΟΙ !


Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Η Ελληνική μυθολογία και οι Αστρολογικές αντιστοιχίες

Η Αστρολογία είναι μια τέχνη η οποία η ιστορία της χάνεται στα βάθη των αιώνων. Η ύπαρξη της Αστρολογίας είναι άρρητα συνδεδεμένη με την ύπαρξη του ανθρώπου.
Κατά την ΑρχαιοΕλληνικη εποχή γνωρίζαμε πως πίστευαν στο Δωδεκάθεο. Ασφαλώς και λίγοι γνωρίζουν πως στην πραγματικότητα ήταν μια μονοθεϊστική θρησκεία και οι υπόλοιποι Θεοί δεν ήσαν τίποτε άλλο από Αρχετυπικες φιγούρες. Διότι , επί παραδείγματι, ο Δίας συγκέντρωνε επάνω του όλες τις ιδιότητες που είχαν όλοι οι άλλοι Θεοί. Έτσι οι ιδιότητες των πλανητών της Αστρολογίας δεν είναι τίποτα από ιδιότητες που ταιριάζουν με τις ιδιότητες που είχαν οι Αρχαίοι Έλληνες Θεοί.

Πάρα πολλά άτομα αρνούνται την ύπαρξη της Αστρολογίας λόγω του ότι είναι ντετερμινιστική και καταργεί την Ανθρώπινη Βούληση. Ασφαλώς και όσοι έχουν διαβάσει στοιχειωδώς Ψυχολογία θα γνωρίζουν πως η περιβόητη Ελεύθερη Βούληση είναι στην πραγματικότητα εν δυνάμει βούληση. Ακόμα όμως και στην Χριστιανική θρησκεία βλέπουμε είτε στην Παλαιά είτε στην Καινή διαθήκη, πως ο Θεός εχει κάποιο προδιαγεγραμμένο σχέδιο ( γέννηση Ιησού, Σταύρωση και ανάσταση, εφτά πληγές του Φαραώ και πολλές άλλες αναφορές). Ένα σχέδιο προδιαγεγραμμένο ακόμα και για τον ίδιο του τον Υιό

Στην Αρχαίο-Ελληνική μυθολογία έχουμε τις τρεις Μοίρες την Κλωθω που γνέθει το νήμα της Ζωής, την Λαχεση που μοιράζει τους κλήρους (εκ του Λάχω όπως λαχείο-λαχνός) και την Άτροπο που κόβει το νήμα της ζωής. Και για να κάνουμε και λίγο Αρχαία Ελληνικά ετυμολογικά η λέξη μοίρα εκπορεύεται από το ρήμα μοιράζω. Και επίσης να γνωρίζετε πως η λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν προέρχεται από το ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ αλλά από το Άνδρας + ωπος (που είναι παρακείμενος του Οπωπα από το ρήμα ΟΡΑΩ –ΟΡΩ) .

Όμως στην ΜΟΙΡΑ δεν είχαν δικαίωμα ούτε οι Θεοί να επέμβουν. Αλλά μήπως τελικά είχαν και οι θνητοί ή ημίθεοι την εν δυνάμει βούληση να δράσουν επάνω σε ένα προσχεδιασμένο σχέδιο? Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Αχιλλέας θα μπορούσε να ζήσει μια μίζερη ζωή και να μην πέθαινε τόσο νέος ωστόσο μόνος του επέλεξε να σπεύσει στην Τροία. Έτσι επέλεξε με βάση τις προδιαγραφές του. Για την μικρή σε διάρκεια ζωή και το Αθάνατο όνομα

Ας δούμε λοιπόν τους πλανήτες από την Μυθολογική τους υπόσταση.

ΕΡΜΗΣ : Γιος του Δια και της Μαίας. Προστάτης των Αθλητών, των Κλεφτών, αγγελιοφόρος των Θεών, οδηγός των Νεκρών (ψυχοπομπός). Ο Μοναδικός που μπορούσε να κινείτε στον Όλυμπο, στην Γη και στον Κάτω Κόσμο. Στην μυθολογία αναφέρετε πως είχε κλέψει 50δαμαλια από τον Απόλλωνα. Φτιάχνει με το καβούκι μια χελώνας και με 7 έντερα μια λύρα και την κάνει Δώρο όταν συναντούνται. Αυτός με την σειρά του δίνει το ραβδί του Πλούτου &της ευτυχίας ενώ του δίνει την δια ψήφου μαντεία. Κατά την Γιγαντομαχία με την σκούφια του Πλούτωνα σκοτώνει τον Ιππόλυτο. Αποφυλάκιζε την Ιω αλλά και αργότερα τον Άρη. Ο Θεός του λόγου και της Ευγλωττίας


ΑΦΡΟΔΙΤΗ : Κατά τον Ησίοδο στην Θεογονία η Αφροδίτη προέρχονταν από τον ακρωτηριασμό του φαλλού του Ουρανού από τον γιο του Κρόνο. Το μόριο ταξίδεψε και στην τοποθεσία της σημερινής Κύπρου γεννήθηκε η Θεά Αφροδίτη. εξαιρετικής ομορφιάς , προστάτιδα των νόμιμων αλλά και των παράνομων ζευγαριών. Σύζυγος του Ήφαιστου (που ήταν άσχημος και κουτσός) αλλά και με πολλές εξωσυζυγικές σχέσεις με πιο γνωστές αυτήν με τον Άρη (όπου τους έπιασε ο Ήφαιστος) με τον Ερμή (όπου έκαναν ένα παιδί που έμοιαζε τρομερά και στους δυο και ονομάστηκε Ερμαφρόδιτος) αλλά και τον Αδωνη. Η μεγαλύτερη απόλαυση της ήταν να αποπλανεί άνδρες . Λόγω του ότι η Αφροδίτη δεν ήταν απόγονος που προήλθε από μια ερωτική πράξη αγάπης αλλά από μια κτηνωδία η Αφροδίτη μας δείχνει την επιφανειακή μορφής αγάπη αλλά και το κάλλος (ομορφιά) . Το κατακρεουργημένο μόριο του Ουρανού συμβολίζει τον αποχωρισμό και την αποβολή. Έτσι μας προκύπτει πως η Αφροδίτη δεν έχει αστρολογική συμβατότητα με τον Ουρανό ( λόγω του ότι αν και έχουν βιολογική σχέση στην πραγματικότητα είναι ξένοι μεταξύ τους ) και δείχνει τις σχέσεις που ξεκινούν ξαφνικά και λήγουν ξαφνικά ή σχέσεις που έχουν εκκεντρικά στοιχεία. Με τον Κρόνο επίσης δεν έχει ιδιαίτερη συμβατότητα μιας και ουσιαστικά είναι ο ηθικός αυτουργός αλλά κι ο τελέσας την πράξη του ακρωτηριασμού του Ουρανού και κατ΄ επέκταση ηθικός αυτουργός της πατρικής της απόρριψης. Κατά συνέπεια αστρολογικά δείχνει τις σχέσεις που το άτομο αναζητά πατρικό υποκατάστατο ή και αρκετές φορές τις σχέσεις που έχουν ιδιοτελείς σκοπούς.

ΑΡΗΣ : Ο Άρης ήταν γιος του Δια και της Ήρας. Η Αγάπη του για να σπέρνει διχόνοιες και να καβγαδίζει τον έκαναν τον πιο αντιπαθή στους Θεούς. Ο δε Δίας του μιλάει με αρκετά προσβλητικά λόγια. Ήταν γνωστή η κόντρα του με την αδερφή του Αθηνά μιας και η Αθηνά λειτουργούσε πιο εγκεφαλικά (ως θεά της Σοφίας) και όχι παρορμητικά. Ο Άρης συμβόλιζε την δύναμη , την ενέργεια αλλά που στερείται λογικής . Όμως εάν τον προσεγγίσει κανείς από μια άλλη οπτική θα καταλάβει πως ήταν η πρωτόγονη δύναμη. Άλλωστε κατά τους Ορφικούς Ύμνους (88) αναφέρεται και ως : "συναρωγός (=βοηθός) της Θέμιδος"
-"αγός (=οδηγός) των δικαιοτάτων φωτών (φωτισμένων ανθρώπων)"
-"έρκος (φράγμα, φραγμός, τείχος) του Ολύμπου"
-"πατήρ της ευπολέμου Νίκης"
-"δοτήρ της ευθαρσούς ήβης"
-"επίκουρος (=βοηθός) των βροτών (=θνητών ανθρώπων)"
όμως όλα αυτά δείχνουν μια άλλη φύση του Άρη. Και ασφαλώς ο Άρης έκανε και έναν φόνο τιμής μιας και είχε αποκτήσει μια κόρη την Αλκίππη όπου της κακοφέρθηκε ένας γιος του Ποσειδώνα ο Αλιρρόθιος και τελικά τον κάλεσε σε μονομαχία όπου ο Άρης τον σκότωσε. Εδώ έχουμε το τονισμένο εγώ αλλά και την αίσθηση ευθύνης. Ο Ποσειδώνας συγκάλεσε συνέλευση των Θεών όπου κάτω από έναν βράχο στην Ακρόπολη δικάστηκε ο Άρης. Η τοποθεσία αυτή ονομάσθηκε Αρειός Πάγος .

Ο Άρης , ας μην ξεχνάμε ήταν νόμιμος γιος του Δια. Πράγμα που σημαίνει θα είχε αρκετά από τα στοιχεία του Δια. Του άρεσε η δικαιοσύνη, δέχτηκε να δικαστεί, βοηθούσε τους ανθρώπους πλην όμως είχε υπέρμετρο εγώ


ΔΙΑΣ : Ο Θεός των Θεών. Τελευταίος γιος του Κρόνου με την Ρέα. Με την βοήθεια του Ουρανού κατάφερε να ‘’ρίξει’’ από την θέση του τον Κρόνο. Ο Δίας μεγάλωσε με μια κατσίκα την Αίγα όπου τα κέρατα της ήταν το κέρας της Αμαλθείας μια ένδειξη πλούτου και αγαθών. Πήρε με κλήρο την ηγεσία επί των Θεών (η τύχη στο ωροσκόπιο) ενώ ο Ποσειδώνας πήρε την βασιλεία στον υδάτινο κόσμο και ο Πλούτωνας του Κάτω κόσμου. Γνωστός για τις εξωσυζυγικές του σχέσεις αλλά και για τον τρόπο που διαχειριζόταν κρίσεις για να τα φερει όλα στα δικα του μετρα. Από αυτές τις ιδιοτητες εχουμε και την ενδειξη σε έναν χαρτη της ηθικης αλλα και των οικονομικων. Συμβολα του ηταν η Αιγιδα δηλδη η ασπιδα που κατασκευασε από την κατσικα Αιγα που τον εκανε αητητο καθως επισης και τα δυο πυθαρια που συμβολιζαν τα καλα και τα κακα που εδινε στους ανθρωπους. Ακομα όμως και τα κακα που φερνει ο Διας είναι προιον λανθασμενων χειρθσμων ή υπεραισιοδοξιας. Ο κεραυνος ηταν το επισημο συμβολο και οπλο του Δια. Για παράδειγμα, έχει ανακαλυφθεί από τους δορυφορικούς ανιχνευτές ραδιοσυχνοτήτων της NASA του μη επανδρωμένου διαστημοπλοίου «Πρωτοπόρος 10» ότι, ο μεγαλύτερος πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα, ο Δίας, καθώς περιστρέφεται στον ζωδιακό κύκλο, αντί να παίρνει ενέργεια από τον Ήλιο δίνει σε αυτόν, εφόσον εκπέμπει 2,5 φορές περισσότερη ενέργεια σε σχέση με εκείνη που δέχεται από τον Ήλιο. Το «μυστηριώδες» αυτό φαινόμενο δεν μπορούν να το εξηγήσουν οι αστρονόμοι γιατί δεν θα έπρεπε να συμβαίνει σύμφωνα με τους νόμους της αστρο-φυσικής. Κι όμως συμβαίνει, και δεν έχει παρατηρηθεί σε κανέναν άλλον πλανήτη, εκτός από τον Δία. Ο όγκος της τεράστιας μαγνητόσφαιρας του Δία είναι μεγαλύτερος από τον όγκο του Ηλίου! Συγκεκριμένα, ο Δίας εκπέμπει ενέργεια σε μορφή μαγνητισμού, θερμότητας και ραδιοκυμάτων, τα οποία προέρχονται από ηλεκτρόνια υψηλών ταχυτήτων, που κινούνται σε ελλειπτικές τροχιές, έξω από τις δυναμικές γραμμές του πανίσχυρου μαγνητικού του πεδίου, με μήκος κύματος 13,6 μέτρων. Τούτο έχει επιβεβαιωθεί και από την διαστημοσυσκευή «Οδυσσέας». Το φαινόμενο αυτό ήταν «παραδόξως» γνωστό στην Αστρομυθολογία των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι, όχι μόνο εξ αιτίας του τεράστιου όγκου του αλλά κυρίως της ικανότητας εκπομπής της δικής του, αυτόνομης ενέργειας προς τους γύρω πλανήτες, αναγνώριζαν στο πρόσωπο του πλανήτη Δία τον αρχηγό των Ολυμπίων θεών, όπως θα δούμε στο επόμενο κεφάλαιο.

Ας δούμε τώρα ένα δεύτερο παράδειγμα: ο Δίας παριστάνεται με το να κρατά στο δεξί του χέρι έναν κεραυνό, γιατί οι εκπορεύσεις του Δία σχετίζονται πράγματι με το φαινόμενο των κεραυνών, εφόσον πίσω από τις προγονικές δοξασίες, υπήρχε πάντοτε μία μυστική γνώση που εκφραζόταν με συμβολικό τρόπο. Για να καταλάβουμε πως γίνεται αυτό, επιστρέφουμε στην εποχή του γυμνασίου, όπου στο μάθημα της φυσικής μάθαμε ότι η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη ηλεκτρισμό και τα σύννεφα είναι ιονισμένα άλλοτε με θετικά και άλλοτε με αρνητικά φορτία. Όταν δύο ετερώνυμα φορτισμένα σύννεφα πλησιάσουν πολύ μεταξύ τους, παράγεται ηλεκτρικός σπινθήρας (αστραπή) και ισχυρός κρότος (βροντή), που γίνεται αντιληπτή από την παλμική κίνηση των μορίων του αέρα. Τα δύο αυτά φαινόμενα παράγονται βέβαια ταυτόχρονα αλλά πρώτα φαίνεται η αστραπή και μετά ακούγεται η βροντή, αφού το φως κινείται με ταχύτητα 300 χιλιάδων χλμ. το δευτερόλεπτο ενώ ο ήχος μόνο με 340 μέτρα ανά δευτερόλεπτο.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι οι αστραπές που είναι το 90% περίπου των ηλεκτρικών εκκενώσεων, δημιουργούνται και εξουδετερώνονται ανάμεσα στα σύννεφα, και μόνο οι κεραυνοί που είναι το 10% φτάνουν στην επιφάνεια της Γης. Ο ηλεκτρισμός συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο όπως και κάθε άλλη μορφή ενέργειας στην φύση, γιατί διέπεται από τους ίδιους νόμους που την κυβερνούν. Έτσι, κάθε κεραυνός που δημιουργείται θα έπρεπε να ακολουθεί πάντοτε τον συντομότερο δρόμο διαφυγής, από το σύννεφο προς το έδαφος. Το γιατί ακολουθεί μία διακλαδιζόμενη πορεία, εξηγήθηκε από τις τελευταίες αστροφυσικές ανακαλύψεις με σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, που ερεύνησαν την λειτουργία δύο εξωγήινων μορφών ενέργειας: του ηλιακού ανέμου και των κοσμικών ακτινοβολιών:

1)- ο ηλιακός άνεμος οφείλει την ύπαρξή του στο ότι η κορώνα του Ηλίου λόγω της μεγάλης της θερμοκρασίας, εκτονώνεται. Έτσι ποσότητες ύλης από τον Ήλιο εκρέουν προς το διάστημα. Ο ηλιακός άνεμος καθώς έρχεται στην Γη, αλληλοεπηρεάζεται από το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας και δημιουργεί ηλεκτρικά φορτισμένες περιοχές, που είναι για τους αστροναύτες οι επικίνδυνες ζώνες Van Allen. Τα αποτελέσματα του ηλιακού ανέμου γίνονται κυρίως αντιληπτά στα μετεωρολογικά φαινόμενα, στην δημιουργία του βόρειου Σέλας καθώς και στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Οι έρευνες με δορυφορικούς ανιχνευτές έδειξαν μία συνεχή ροή φορτισμένων σωματιδίων από την μαγνητόσφαιρα του Δία προς την Γη, ο οποίος επηρεάζει τα κύματα του ηλιακού ανέμου. Ο Ηλιακός άνεμος με την σειρά του, αντιδρά και επηρεάζει τις διαδικασίες γέννησης του κεραυνού.

2)- έχει παρατηρηθεί πως η κοσμική ακτινοβολία του Γαλαξία μας όταν φτάνει στην Γη, συγκρούεται με τα μόρια της ατμόσφαιράς μας και διασπάται σε μία πληθώρα σωματιδίων -ηλεκτρόνια, μεσόνια, ποζιτρόνια κ.α.-, με ρυθμό πτώσης ένα σωματίδιο ανά δευτερόλεπτο σε κάθε τετραγωνικό εκατοστό επιφανείας. Το φαινόμενο ονομάζεται καταιγισμός των κοσμικών ακτίνων και μοιάζει με διακλαδιζόμενη ρίζα δένδρου. Αυτό λοιπόν είναι κυρίως υπεύθυνο για το γεγονός ότι μέσα στην ατμόσφαιρά μας υπάρχουν έτοιμα μονοπάτια από τα οποία μπορεί να περάσει ο κεραυνός. Η κοσμική ακτινοβολία ορίζει τελικά την διακλαδιζόμενη πορεία που θα ακολουθήσει ο κεραυνός.

Επίσης η αρχαιοελληνική Αστρομυθολογία θεωρεί τον Δία όχι μόνο αρχηγό των Ολυμπίων θεών, αλλά και πατέρα όλων των ανθρώπων. Η δοξασία αυτή επιβεβαιώνεται σήμερα από το γεγονός ότι, ο Δίας λόγω της μεγάλης μάζας και βαρύτητάς του, λειτουργεί σαν μία τεράστια «διαστημική σκούπα» η οποία έλκει και σαρώνει τα περισσότερα ουράνια σώματα που εισέρχονται από το διάστημα προς τα εμάς, εάν βεβαίως έχουν αποκτήσει έκκεντρη τροχιά (ασταθή πορεία). Έτσι συνέβη με τον κομήτη «Σουμέικερ Λεβί 9» ο οποίος δεν απείλησε την Γη διότι κατέπεσε με σφοδρότητα στην επιφάνεια του Δία, στις 16 Ιουλίου 1994.


ΚΡΟΝΟΣ : Ο Κρόνος ήταν παντρεμένος με την Ρέα . Ως φυσικό επόμενο ήταν να την καταστήσει έγκυο. Όμως από εκείνη την στιγμή άλλαξε ο χαρακτήρας του και έγινε τρομερά σκληρός μιας και του ερχότανε στο μυαλό η εικόνα του ακρωτηριασμένου Ουρανού που του έλεγε : «Κάποια μέρα θα πάθεις το ίδιο και εσύ από τα παιδιά σου». Ο Κρόνος λοιπόν ‘’κατάπιε’’ τα 5 πρώτα λεπτά της Ρέας και ενώ κυοφορούσε ήδη τον Δια η Ρέα πήγε στον Ουρανό να ζητήσει την γνώμη του. Όμως ο Ουρανός θυμήθηκε το τι του είχε κάνει ο Κρόνος και την βοήθησε να γεννήσει στην Κρήτη. Η πάλη μεταξύ Δια –Κρόνου κράτησε αρκετά χρόνια και τελικά χάρις στο φίλτρο της Μητιδας ο Κρόνος άρχιζε να βγάζει (αποβάλλει) από το στομάχι του τα παιδιά του. Από το ότι έτρωγε τα παιδιά φαίνεται η σκληρότητα δίχως μέτρο ενώ από την αποβολή φαίνεται και η πτώση έλλειψη συμβατότητας με τους περισσότερους πλανήτες μιας και η αποβολή αυτή από το στομάχι του σημαίνει την μη παραδοχή.


ΟΥΡΑΝΟΣ : Ο Ουρανός ήταν παντρεμένος με την Γαία. Ο Ουρανός όμως μισούσε τα παιδιά του και καθένα από αυτά τα φυλάκιζε στα Τάρταρα. Η Γαία όμως δεν άντεξε και κατέβηκε στα Τάρταρα για να οργανώσει την απόδραση των παιδιών αλλά και την ανατροπή του Ουρανού. Τους εξήγησε του σχέδιο πως θα ακρωτηρίαζαν τον φαλλό του Ουρανού με ένα δρεπάνι που είχε κρύψει στα σύννεφα. Την πράξη την τέλεσε ο Κρόνος (ο Κριτής των Πράξεων) και έκτοτε το δρεπάνι είναι σύμβολο του. Ο ακρωτηριασμός του μορίου δείχνει την αποκοπή του Εγώ από τον Ουρανό. Άλλωστε κατά τονFreud ο αντρικός φαλλός και η στύση αλλά και το σεξ γενικότερα είναι πράξεις επιβολής. Ο Ουρανός συμβολίζει την απολυταρχία την εκκεντρικότητα και την ανατροπή


ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ : Αδερφός του Δια και του Πλούτωνα. Μεταξύ Ποσειδώνα και Δια μεγάλη κόντρα για την πρωτοκαθεδρία. Γνωρίζουμε πως έκαναν κίνημα ενάντια στον Δια μαζί με Αθηνά , Απόλλωνα, και Ήρα. Παρά τις όποιες διαμάχες στάθηκε δίπλα στον Δια στην Γιγαντομαχία και την Τιτανομαχία .Γαλήνεψε την θάλασσα και βοήθησε στην αρπαγή της Ευρώπης από τον Δια. Στο ωροσκόπιο δείχνει τις περίεργες τάσεις , την έμπνευση , την εξαπάτηση. Το ιδανικό και την εξιδανίκευση. Λόγω της παρουσίας του στο Βασίλειο των Υδάτων έχει να κάνει και με την μη αντικειμενική οπτική (τα πάντα κάτω από το νερό φαίνονται κατά πολύ μεγαλύτερα από ότι στην πραγματικότητα)


ΠΛΟΥΤΩΝΑΣ : Ο Πλούτωνας ήταν ένας από τους τρεις γιους του Κρόνου και της Ρέας, μαζί με τον Δία και τον Ποσειδώνα.

Κύριο σύμβολο της εξουσίας του Πλούτωνα η κυνή, η οποία σηματοδοτούσε τη βαθιά νύκτα μέσα στην οποία βασιλεύει ο θεός. Η κυνή κάνει αόρατο, όχι μόνο αυτόν, αλλά και οποιονδήποτε άλλο θεό τη φορά, όπως η Αθηνά, που χάρη σ' αυτήν κατόρθωσε να βοηθήσει τον προστατευόμενό της Διομήδη ξεφεύγοντας από το βλέμμα του Άρη στην περίφημη ομηρική μάχη.


Ο Όμηρος χαρακτηρίζει τον Πλούτωνα "πολυώνυμο", μια και απέφευγαν γενικά οι άνθρωποι να αναφέρονται σ' αυτόν με το πραγματικό του όνομα, που ήταν Άδης. Ακόμη και αυτό το όνομα Πλούτωνας (Πλούτων=πλούσιος ή αυτός που προσφέρει πλούτη) χρησιμοποιείται κατ' ευφημισμό, επειδή όλα τα πλούτη προέρχονται από τα βάθη της γης. Άλλο επίσης γνωστό όνομα για το θεό του Κάτω Κόσμου είναι το Ζαγρεύς, που σημαίνει μεγάλος κυνηγός, και το οποίο χρησιμοποιούσαν κυρίως οι ορφικοί, γιατί τον θεωρούσαν μια άλλη υπόσταση του Διόνυσου. Αποκαλούνταν επίσης Πολυδέγμων ή Πολυδέκτης, γιατί δεχόταν στην επικράτειά του όλους τους ανθρώπους που πέθαιναν.

Ως Πολυδεκτης είναι ο πλανήτης που δρα στο συλλογικό ασυνείδητο και που ξυπνά τα βαθιά ένστικτα. Στον αστρολογικό χάρτη έχει να κάνει με τα κρυφά πράγματα , με τα χρήματα μέσω των άλλων (ας μην ξεχναμε πως για να περάσει κάποιος στον Βασίλειο του Πλούτωνα πλήρωνε τον όβολο του)


Ετσι νομιζω θα σας βοηθησει να καταλαβετε από πού εκπορευονται αυτές οι ιδιοτητες


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
Ελληνική Μυθολογία –Ιωάννης Κακριδής
Το πέρας της Αρχής της Ηδονής – Sigmund Freud
History of Astrology- Μιχάλης Βροντάκης
εννοιολογικο λεξικο ελληνικης γλωσσας-Lidell Scott

http://astrolabor.blogspot.gr/2015/03/blog-post_44.html

Ηχητική Αιώρηση - Αντιβαρύτητα ! Πανάρχαια γνώση που χρησιμοποιείται και σήμερα.

Γράφει η Αρετή Γεωργακοπούλου

 Υπάρχει γύρω μας ένα πεδίο που δεν αντιλαμβανόμαστε με τις ελλιπείς αισθήσεις μας, ένα ενεργειακό πλέγμα που περιβάλλει όλο το Σύμπαν. Αυτό σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς είναι ο Αιθήρ, το πέμπτο στοιχείο. Ο Πλάτων μας δίνει πληροφορίες στον Τίμαιο για τα λεγόμενα "πλατωνικά" στερεά και δίνει στον Αιθέρα το σχήμα του δωδεκάεδρου. Το δωδεκάεδρο αποτελείται από δώδεκα πεντάγωνα όπου από κάθε πεντάγωνο προκύπτει η θεϊκή Πεντάλφα, από την οποία προκύπτει η χρυσή τομή. Δείτε περισσότερα εδώ για το συγκεκριμένο σχήμα και τις ιδιότητές του και θα κατανοήσετε πως όλη η δημιουργία προκύπτει από την χρυσή τομή!

 Οι ιδιότητες όμως του Αιθέρος είναι άπειρες.. Και μας περιμένουν να τις ανακαλύψουμε. Όλα τα "μετα-φυσικά" φαινόμενα βρίσκουν εξήγηση στην κβαντική επιστήμη και γίνεται κατανοητό πως τα πράγματα δεν είναι όπως τα βλέπουμε. Φαινόμενα όπως τηλεκίνηση, απομακρυσμένη προβολή, το φαινόμενο των διδύμων που αισθάνονται από μακριά ο ένας τον άλλον,τα "ερωτευμένα φωτόνια",  ο χορός της βροχής των ινδιάνων, ακόμα και τα βουντού των μάγων, όλα εξηγούνται μέσω του Αιθέρος.

 Πριν σας μιλήσω για το θέμα της ηχητικής αντιβαρύτητας θα ήθελα να επισημάνω κάτι: Σε όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για την γνώση των προγόνων μας συμβουλεύω αυτό: μην μένετε επιφανειακά πάνω σε αυτήν, βυθιστείτε στον ωκεανό της με αργά βήματα και προσπαθήστε να την κατακτήσετε. Με το να λέμε: " Ο Ηράκλειτος είπε αυτό, ο Πλάτων είπε το άλλο, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τεχνολογία" δεν γίνεται κάτι. Το Ζήτημα είναι να σκεφτούμε γιατί λένε ό,τι λένε και να βρούμε μετά από μελέτη τα μυστικά της τεχνολογίας των αρχαίων! Μην ακούτε τον πολύ κόσμο που λέει "χάθηκε η γνώση, δεν υπάρχει τίποτα" και επαναπαύεται. Μπορεί κανείς, αν έχει την θέληση να ψάξει σε σκόρπιες πηγές και να ενώσει ύστερα το παζλ, να κάνει μια ωραία αρχή και να βοηθήσει έτσι και τους υπόλοιπους. Σίγουρα έχει χαθεί μεγάλο κομμάτι, όχι όμως τόσο όσο πιστεύεται. Να είναι καλά οι Κόπτες Αιγύπτιοι και οι Άραβες που έσωσαν σε μετάφραση πολλά ελληνικά κείμενα, και οι Θιβετιανοί που χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα μέρος αυτής της γνώσης. Και, όπως λέει ο Πλάτων στον διάλογο Μενέξενο, σκοπός μας πρέπει να είναι, όχι μόνο να καμαρώνουμε για τους προγόνους μας, αλλά και να τους ξεπεράσουμε! Προς αυτό προσπαθώ κι εγώ να προτρέψω όσους διαβάζουν το άρθρο. Με λυπεί το ότι περνούν τα χρόνια και βλέπω άτομα με πνευματικές ανησυχίες να μένουν στάσιμοι και να μην υπάρχει καμία εξέλιξη. Να μένουν στο μπλα-μπλα και στις θεωρίες και να τσακώνονται οι μεν με τους δε για ανοησίες, αντί να κοιτάξουν να κάνουν την γνώση κτήμα και δύναμη τους και να την διαδώσουν! Μόνο όταν θα γίνει αυτό θα μπορέσει να σωθεί η Ελλάς, αλλά και όλη η ανθρωπότητα.

 Σε παλαιότερο άρθρο βλέπουμε έναν κύριο να έχει φτιάξει ολόκληρο πάρκο από ογκόλιθους και να έχουμε μείνει με την απορία πώς κατάφερνε και τους σήκωνε στον αέρα.Κάποιοι είπαν πως τον άκουσαν να τραγουδάει στους ογκόλιθους.Μεγάλο ρόλο παίζει και η γνώση του μαγνητικού πεδίου που μας περιβάλλει. Επίσης με το εν λόγω φαινόμενο μας λύνεται και η απορία του πώς τοποθετήθηκαν τόσο μεγάλοι ογκόλιθοι στην μεγάλη Πυραμίδα, πώς έφτιαξαν τα Μενίρ, το Στόουνχέιντζ και άλλα μεγαλουργήματα.Σας παραθέτω απόσπασμα από το πολύ καλό βιβλίο του Δημήτριου Ευαγγελόπουλου "Αντιβαρύτητα" σελ 19-22  σχετικά με ένα άλλο παρόμοιο φαινόμενο :


ΗΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΗΤΑ;
Από την αρχαιότητα έχουν αναφερθεί ανυψώσεις και μετεωρίσεις αντικειμένων
μέσω κατάλληλων ηχητικών κυμάτων. Οι Θιβετανοί μάλιστα μοναχοί
θεωρούνται ειδήμονες σε αυτό. Η παρακάτω ιστορία που δημοσιεύθηκε σε ένα
Γερμανικό περιοδικό έχει ως εξής:
Γνωρίζουμε από τους ιερείς της άπω ανατολής ότι αυτοί μπορούσαν να
ανυψώσουν με διάφορους ήχους βαρείς ογκόλιθους πάνω σε ψηλά βουνά...Η
γνώση των διάφορων ηχητικών κραδασμών καταδεικνύει ότι ένα δονούμενο
και συμπυκνωμένο ηχητικό πεδίο μπορεί να εξουδετερώσει τη δύναμη της
βαρύτητας. Ο Σουηδός μηχανικός Olaf Alexanderson έγραψε γι’ αυτό το
φαινόμενο στο βιβλίο του Implosion No. 13. Η παρακάτω αναφορά βασίζεται
σε παρατηρήσεις που έγιναν πριν από 20 μόνο χρόνια στο Θιβέτ. Έχω αυτή
την αναφορά από το φίλο μου πολιτικό μηχανικό Henry Kjelson. Αυτός τη
συμπεριέλαβε αργότερα στο βιβλίο του Οι Απωλεσθείσες Τεχνικές.
Η ιστορία του έχει ως εξής: Ένας Σουηδός γιατρός, ο Δρ. Jarl, φίλος του
Kjelsons, σπούδασε στην Οξφόρδη. Στη διάρκεια εκείνου του χρόνου έγινε
φίλος με ένα νεαρό Θιβετανό σπουδαστή. Μετά από δυο χρόνια, το 1939, ο
Δρ. Jarl, έκανε ένα ταξίδι στην Αίγυπτο για την Αγγλική Επιστημονική
Κοινότητα. Εκεί τον βρήκε ένας αγγελιαφόρος του Θιβετανού φίλου του και
τον κάλεσε να έρθει επειγόντως στο Θιβέτ για να κουράρει ένα μεγάλο Λάμα.
Ο Δρ. Jarl αφού πήρε την άδεια ακολούθησε τον αγγελιαφόρο και έφθασε
μετά από ένα μακρύ ταξίδι με αεροπλάνο και καραβάνια Γιακ στο μοναστήρι
όπου ζούσαν ο γέρος Λάμα και ο φίλος του, που κατείχε τώρα μια υψηλή
θέση.
Ο Δρ. Jarl έμεινε εκεί για κάποιο χρόνο και λόγω της φιλίας του με τους
Θιβετανούς έμαθε από αυτούς πολλά πράγματα που οι άλλοι ξένοι δεν είχαν
την ευκαιρία να ακούσουν ή να παρατηρήσουν.
Μια μέρα ο φίλος του τον πήγε σε ένα μέρος κοντά στο μοναστήρι και του
έδειξε ένα κεκλιμένο λιβάδι που περιβαλλόταν βορειοδυτικά από υψηλούς
γκρεμούς. Σε έναν από τα πέτρινα τοιχώματα, σε ύψος 250 περίπου μέτρων
υπήρχε μια μεγάλη τρύπα που φαινόταν σαν η είσοδος μιας σπηλιάς. Μπροστά
από αυτή τη τρύπα υπήρχε μια πλατφόρμα πάνω στην οποία οι μοναχοί
έκτιζαν ένα πέτρινο τοίχο. Η μόνη πρόσβαση σε αυτή την πλατφόρμα ήταν
από τη κορυφή του γκρεμού και οι μοναχοί κατέβαιναν εκεί με τη βοήθεια
σκοινιών.
Στη μέση του λιβαδιού, 250 περίπου μέτρα από τον γκρεμό, υπήρχε μια
γυαλισμένη πέτρινη πλάκα με μια κοιλότητα σαν κούπα στο κέντρο της. Η
κοιλότητα αυτή είχε διάμετρο ενός μέτρου και βάθος 15 εκατοστά. Ένας
μεγάλος ορθογώνιος ογκόλιθος μανουβράρετο με τη βοήθεια βοδιών Γιακ
μέσα σε αυτή τη σπηλιά. Ο ογκόλιθος είχε πλάτος ένα μέτρο και μήκος
ενάμιση μέτρο. Μετά στήθηκαν 19 μουσικά όργανα σε ένα τόξο 90 μοιρών, σε
μια απόσταση 63 μέτρων από τη πέτρινη πλάκα. Η ακτίνα αυτή των 63 μέτρων
μετρήθηκε με ακρίβεια. Τα μουσικά όργανα αποτελούντο από 13 τύμπανα και
έξη σάλπιγγες. Οκτώ τύμπανα είχαν διατομή ενός μέτρου και μήκος ενάμιση
μέτρο. Τέσσερα τύμπανα είχαν ενδιάμεσο μέγεθος με μια διατομή 0,7 μέτρων
και μήκος ενός μέτρου. Το μόνο μικρό τύμπανο είχε διατομή 0,2 μέτρα και
μήκος 0,3 μέτρα. Όλες οι σάλπιγγες είχαν το ίδιο μέγεθος, μήκους 3,12
μέτρων και ανοίγματος 0,3 μέτρων. Τα μεγάλα τύμπανα και όλες οι σάλπιγγες
ήσαν στερεωμένα πάνω σε βάσεις οι οποίες μπορούσαν να ρυθμιστούν με
ράβδους προς τη κατεύθυνση της πέτρινης πλάκας. Τα μεγάλα τύμπανα ήσαν
κατασκευασμένα από φύλλο σιδήρου 3χιλιοστών και είχαν βάρος 150 kg.
Ήσαν κατασκευασμένα σε πέντε τομείς. Όλα τα τύμπανα ήσαν ανοιχτά στο
ένα άκρο, ενώ το άλλο είχε ένα πάτο από μέταλλο, πάνω στο οποίο κτυπούν οι
μοναχοί με μεγάλα δερμάτινα ρόπαλα. Πίσω από κάθε όργανο ήταν μια σειρά
μοναχών. Όταν ο ογκόλιθος ήταν στη θέση του ο μοναχός πίσω από το μικρό
τύμπανο έκανε σινιάλο να αρχίσει το κονσέρτο. Το μικρό αυτό τύμπανο είχε
ένα πολύ οξύ ήχο και μπορούσε να ακουστεί μαζί με τα άλλα όργανα που
έκαναν ένα τρομερό θόρυβο. Όλοι οι μοναχοί τραγουδούσαν και έψελναν μια
προσευχή, αυξάνοντας σιγά - σιγά το τέμπο αυτού του απίστευτου θορύβου.
Στη διάρκεια των τεσσάρων πρώτων λεπτών δε συνέβη τίποτα. Μετά, καθώς
αύξανε η ταχύτητα της τυμπανοκρουσίας και ο θόρυβος, ο ογκόλιθος άρχισε
να κουνιέται και να ταλαντώνεται και ξαφνικά απογειώθηκε στον αέρα με μια
αυξανόμενη ταχύτητα προς τη κατεύθυνση της πλατφόρμας μπροστά στην
τρύπα της σπηλιάς, σε ύψος 250 μέτρων. Μετά από τρία λεπτά ανόδου
προσγειώθηκε πάνω στη πλατφόρμα.
Έφεραν συνεχώς νέους ογκόλιθους προς το λιβάδι και οι μοναχοί που
χρησιμοποιούσαν αυτή τη μέθοδο μετέφεραν με αυτό το τρόπο 5 με 6
ογκόλιθους την ώρα σε μια πτήση παραβολικής τροχιάς μήκους 500 περίπου
μέτρων και ύψους 250 μέτρων. Μια πολύ απίστευτη εργασία. Ο Δρ. Jarl
γνώριζε για την ανύψωση των βράχων. Θιβετανοί ειδήμονες σαν τους Linaver,
Spalding και Huc είχαν μιλήσει γι’ αυτό, αλλά δεν το είχαν δει ποτέ. Ο Δρ Jarl
ήταν ο πρώτος ξένος που είχε την ευκαιρία να δει αυτό το αξιόλογο θέαμα.
Επειδή νόμιζε στην αρχή ότι είχε πέσει θύμα μιας μαζικής ψύχωσης, τράβηξε
δυο φιλμ του συμβάντος. Τα φιλμ αυτά έδειξαν εντούτοις τα ίδια ακριβώς
πράγματα με αυτά που είχε παρατηρήσει.
Η Αγγλική Εταιρία για την οποία εργαζόταν ο Δρ. Jarl δήμευσε τα δύο φιλμ και
τα χαρακτήρισε σα διαβαθμισμένα. Θα αποχαρακτηρίζονταν μόνο το 1990...
Προφανώς οι προσευχές που έψελναν οι μοναχοί δεν είχαν καμιά άμεση
επίδραση στο γεγονός της ανύψωσης των βράχων. Η όλη αντίδραση δεν
προκλήθηκε από τη θρησκευτική θέρμη τους, αλλά από τη γνώση του
μυστικού της γεωμετρικής τοποθέτησης των μουσικών οργάνων σε σχέση με
τους βράχους που επρόκειτο να ανυψωθούν και από τον αρμονικό συντονισμό
των τυμπάνων και των σαλπίγγων. Η συνδυασμένη δυνατή ψαλμωδία των
ιερέων με ένα ορισμένο ύψος και ρυθμό μπορεί να προσέφερε κάτι στο
συνολικό φαινόμενο. Η ομάδα των συνδυασμένων ηχητικών κυμάτων που
παρήχθησαν με αυτό το τρόπο προκάλεσε μια αντιβαρυτική επίδραση στο
σημείο εστίασής τους (τη θέση των βράχων) και γύρω από το τόξο μέσω του
οποίου κινήθηκαν οι βράχοι.
Οι Θιβετανοί μας δίνουν με αυτό το τρόπο μια άμεση ιδέα για το πώς να
κατασκευάσουμε ένα διαστημόπλοιο αντιβαρύτητας, ηχητικής προώθησης. Το
μόνο που χρειάζεται είναι να συμπληρώσουμε το κύκλο των ηχητικών
γεννητριών και να έχουμε έτσι ένα δίσκο που δημιουργεί μια αντιβαρυτική
δύναμη στο κέντρο του.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι γίνονται ήδη πειράματα αυτού του είδους και ότι οι
ηχητικές μέθοδοι χαμηλής συχνότητας έχουν αντικατασταθεί από γεννήτριες
υψηλής συχνότητας, ενώ διάφορα ηλεκτρονικά συστήματα επιτρέπουν τον
πλήρη έλεγχο της κίνησης.
Ας σημειωθεί ότι οι υπέρηχοι χρησιμοποιούνται ήδη επιστημονικά για τη
συγκόλληση μετάλλων όπως επίσης στη λεγόμενη ψυχρή σύντηξη. Το
περιοδικό New Energy News παρουσίασε τον Ιούνιο του 1996 ένα γράμμα του
Donald P. Walton στο οποίο αυτός εξέθετε τη θεωρία ενός φίλου του
ηλεκτρονικού σχετικά με τη χρησιμοποίηση του ήχου στην ανύψωση
αντικειμένων:
Κάθε ενεργειακό επίπεδο έχει τρεις μοναδικές συχνότητες. Εξ’ αιτίας επίσης
της δημιουργικής και καταστροφικής αλληλεπίδρασης των τριών αυτών
συχνοτήτων παράγει ένα ιδιαίτερο σύνθετο ενεργειακό επίπεδο...Για τους
σκοπούς μας οι συχνότητες δεν είναι σημαντικές. Αυτό που είναι σημαντικό
είναι η σχέση αυτών των συχνοτήτων μεταξύ τους μέσα στα αντίστοιχα
ενεργειακά τους επίπεδα.
Παρεμβάλλοντας τη σχέση συχνότητας του υψηλότερου ενεργειακού επιπέδου
έτσι ώστε οι ιδιαίτερες συχνότητες που επιλέγουμε να παράγουν γήινες
αντηχήσεις σα μια από τις ετερόδυνες συμβολές τους, μπορούμε να
δημιουργήσουμε ένα ισχυρότατο πεδίο που συμβάλλει δραστικά με το
μαγνητικό περίβλημα της γης.
Οι λόγοι συχνότητας αυτού του επιπέδου είναι 1,4 και 5, ή σε μουσικούς
όρους οι τόνοι do, fa και so. Επιλέγοντας σαν αντιπροσωπευτικές συχνότητες
τις 48Hz, 64Hz και 72Hz - αλλά μετακινώντας τες ελάχιστα προς τα κάτω, έτσι
ώστε η ετερόδυνη συμβολή των δυο υψηλότερων συχνοτήτων να γίνει 7,83
Hz, επιτυγχάνουμε αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα.
Εφόσον η ποιότητα του πραγματικού ενεργειακού επίπεδου είναι αυτή των
βαθμωτών στασίμων κυμάτων, επιμήκων στη φύση τους, η χρησιμοποίηση
ηχητικών κυμάτων μπορεί να προσομοιάσει ή αντανακλάσει την
αλληλεπίδρασή τους, εάν το μέσον δια του οποίου τα άγουμε είναι ιοντικό.
Ετοίμασα ένα κυματοδηγό με τρεις βραχίονες που συγκλίνουν σε ένα κέντρο,
ο καθένας σε σκέλος 120 μοιρών. Κάθε σκέλος κόπηκε από σωλήνα
υδρορροής PVC τετραγωνικής διατομής και μετρήθηκε ώστε να αντιστοιχεί σε
ένα ακριβές κλάσμα του μήκους κύματος για μια από τις συχνότητες, δηλαδή
12, 9 και 8 ίντσες ή πολλαπλάσιά τους. Πρέπει να χρησιμοποιηθούν
μορφοτροπείς που να μπορούν να παράγουν 120 dB στο επιλεγόμενο μέσο και
να τοποθετηθούν στα άκρα των κοιλοτήτων. Η μέτρηση γίνεται από την
πλευρά του μορφοτροπέα μέχρι το σημείο της τομής.
Η παραγωγή των απαιτούμενων συχνοτήτων είναι σχετικά απλή και θα πρέπει
να ξεκινήσουμε με ένα κύριο ταλαντωτή με ένα λεπτό αυξητικό συντονισμό
στα 576Hz. Αυτός συνδέεται με τρεις ενισχυτές buffer των οποίων η έξοδοι
λαμβάνονται ίσες με: 1) 72Hz (διαίρεση με το 8), 2) 64Hz (διαίρεση με το 9)
και 3) 48Hz (διαίρεση με το 12). Και οι τρεις λαμβάνονται μέσω ενός
τετραγώνου προς τον ημιτονικό μετατροπέα και προς τους μορφοτροπείς μέσω
ενισχυτών ισχύος...

Βλέπουμε λοιπόν πώς η μουσική και οι δονήσεις της επηρεάζουν την ύλη. Κατά την άποψή μου, η μουσική είναι σαν την Δημιουργία, μέσα από τις δονήσεις προκύπτουν τα σχήματα και από αυτά ο Κόσμος του Γίγνεσθαι.. και αυτό γίνεται πάντα.

Στα παρακάτω βίντεο θα δείτε πειράματα σχετικά με το φαινόμενο και ένα ντοκιμαντέρ. Με το φαινόμενο της αντιβαρύτητας να παρατηρείται και στα Α.Τ.Ι.Α., βλέπουμε ότι η γνώση αυτή είναι και γήινη.. Τώρα, το ποιος την έδωσε σε ποιον, και αν τελικά κάποια Α.Τ.Ι.Α. είναι εξωγήινα ή γήινα..είναι ένα άλλο θέμα! Και ως επίλογο να θέσω αυτό: Πιστέψτε στις δυνάμεις σας! Είστε πολύ πιο σημαντικοί από όσο νομίζετε!







Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

Στοιχεία από τον μύθο της Περσεφόνης για το οτι ο Άδης είναι η ζωή μας στην ύλη.


Σας παραθέτω απόσπασμα από το βιβλίο του Thomas Taylor  " Ελευσίνια και βακχικά μυστήρια" σελ 78 - 93 
με πηγή το έργο " Η αρπαγή της Περσεφόνης" του Κλαυδιανού. *1

Για να κατανοήσουμε το μυστικό νοήμα του μύθου της Περσεφόνης, είναι απαραίτητο να δώσουμε λεπτομερείς πληροφορίες για τα περιστατικά που αφορούν την απαγωγή, από το υπέροχο ποίημα του Κλαύδιου.Από το έργο αυτό μαθαίνουμε πως η Δήμητρα επειδή φοβόταν κάποια βίαιη πράξη εναντίον της Περσεφόνης, εξ’αιτίας της ασύγκριτης ομορφιάς της,την οδήγησε κρυφά στη Σικελία και την έκρυψε σε ένα σπίτι που έχτισαν για τον σκοπό αυτό οι Κύκλωπες, ενώ εκείνη συνέχισε την πορεία της προς το ναό της Κυβέλης,της μητέρας των Θεών.Εδώ λοιπόν βλέπουμε την πρώτη αιτία της κατάβασης της ψυχής, δηλαδή την εγκατάλειψη μιας ζωής ολοκληρωτικά σύμφωνης με το ανώτερο διανοητικό, το οποίο μυστικά σημαίνεται με τον διαχωρισμό της Περσεφόνης από τη Δήμητρα.
 Μετά από αυτό μας λέει πως ο Ζευς ζητάει από την Αφροδίτη να πάει στη διαμονή αυτή και να εξαπατήσει την Περσεφόνη, ώστε να μπορέσει ο Πλούτων να την απαγάγει και για να αποτρέψει κάθε υποψία από το μυαλό της παρθένου, διατάζει την Άρτεμη και την Αθηνά να πάνε μαζί της.Φτάνοντας οι τρεις θεές βρίσκουν την Περσεφόνη να υφαίνει το πέπλο της μητέρας της, στο οποίο κέντησε το πρωταρχικό χάος και τη δημιουργία του Κόσμου.
 Με την εμφάνιση της Αφροδίτης σ αυτό το μέρος της αφήγησης πρέπει να κατανοήσουμε την επιθυμία, η οποία ακόμη και στις ουράνιες περιοχές (που τέτοια είναι η διαμονή της Περσεφόνης,μέχρι να απαχθεί από τον Πλούτωνα) ξεκινά σιωπηλά και λαθραία για να εισέλθει κρυφά στο σημείο που βρίσκεται η ψυχή.Στον όρο Αθηνά, πρέπει να κατανοήσουμε την λογική δύναμη της ψυχής και στον όρο Άρτεμις, την φύση ή το καθαρά φυσικό τμήμα της σύνθεσής μας, που και τα δυο τώρα είναι παγιδευμένα από την γοητεία της επιθυμίας.
Τελευταία το πέπλο στο οποίο η Περσεφόνη κέντησε όλη τη ποικιλία του υλικού κόσμου, αναπαριστά την απαρχή όλων αυτών των απατηλών λειτουργιών, μέσω των οποίων η ψυχή παγιδεύεται στην ομορφιά των φανταστικών μορφών.
 Ας παρακολουθήσουμε όμως την περιγραφή του ποιητή για την ασχολία και τη διαμονή της.

«Κατέβηκαν κάτω στον τόπο όπου έλαμπε η κατοικία της Δήμητρας, που την σκάλισαν τα χέρια των Κυκλώπων: με τους σιδερένιους τοίχους, τις πύλες, τις επενδυμένες με σίδηρο και τις πόρτες τις στερεωμένες με ατσάλι. Κανένα έργο του Πυράκμωνα ή του Στερώπη δεν χτίστηκε με τόσο ιδρώτα, ούτε τα φυσερά τους δούλεψαν ποτέ τόσο δυνατά, ούτε το λιωμένο μέταλλο χύθηκε σαν ποτάμι ξεχειλίζοντας το κουρασμένο καμίνι. Το ελεφαντόδοντο κάλυπτε την αίθουσα, η σκεπή στηριζόταν σε χάλκινα δοκάρια και το ήλεκτρο σχημάτιζε ψηλούς κίονες. Η Περσεφόνη έτερπε η ίδια το σπίτι με τρυφερά τραγούδια και ύφαινε μάταια ένα δώρο για την επιστροφή της μητέρας της.Χάραζε με την βελόνα της την αλυσίδα των στοιχείων και την κατοικία του πατέρα της,το νόμο με τον οποίο η Μητέρα Φύση διαχώριζε το πρωταρχικό χάος και τα σπέρματα των όντων τέθηκαν στις κατάλληλες θέσεις τους: ο,τιδήποτε ήταν φωτεινό μεταφέρθηκε ψηλά και τα βαρύτερα άτομα έπεσαν στο μέσον.Ο αέρας φωτίστηκε, φλόγα έσπρωξε τον πόλο του ουρανού, χύθηκε η θάλασσα, η γη κρεμάστηκε πάνω της.Το υφαντό της δεν είχε απλά μια απόχρωση, άναψε τα αστέρια σε χρυσό και κατέκλυσε τη θάλασσα σε μενεξεδί. Σχημάτιζε τα ακρογιάλια με πολύτιμα πετράδια και οι κλωστές της μιμούνταν επιδέξια τα κύματα που φούσκωναν.Θα πίστευε κανείς ότι τα φύκια εκσφενδονίζονταν στους βράχους και ο βρυχηθμός των κυμάτων χτυπούσε βίαια τη διψασμένη άμμο. Πρόσθεσε πέντε ζώνες: την μεσαία, περιτριγυρισμένη από θερμότητα τη σχημάτισε με κόκκινο νήμα. Η κεκαυμένη λωρίδα ήταν ξερή και τα νήματα ήταν διψασμένα από τον συνεχή Ήλιο, από τις δυο πλευρές εκτείνονταν οι δύο εύκρατες ζώνες όπου επικρατούσε μια ήπια θερμοκρασία κατάλληλη για την διαβίωση των ανθρώπων, στα ακρώτατα σημεία  άπλωσε τις δύο νωθρές ζώνες και ασχήμινε το υφαντό της με διαρκή χειμώνα και το σκοτείνιασε με αιώνιο πάγο. Απεικόνισε ακόμη τις ιερές περιοχές του θείου της του Άδη και τα πνεύματα, τον μοιραίο της κλήρο που δεν υπήρχε ούτε ένας οιωνός για να της τον στερήσει, και σαν να γνώριζε το μέλλον το πρόσωπό της γέμισε από ξαφνικά δάκρυα.»
Κλαυδιανός «De Raptu Proserpinae» , βιβλίο 1, 237-268

«Η μέρα δεν είχε χαράξει ακόμη όταν χτύπησε το Ιόνια κύματα με τον κήρυκα του φωτός της, το φλεγόμενο φως ρίγησε πάνω στα λαμπυρίζοντα ύδατα και οι αδέσποτες φλόγες παιχνίδισαν πάνω από τα γαλάζια βάθη. Και τολμηρή στην καρδιά και επιλήσμων στην πιστή μητέρα, ξεγελασμένη από την Αφροδίτη,την κόρη της Διώνης, η Περσεφόνη κίνησε για το ξέφωτο με τα πολλά νερά.Τέτοια ήταν η καταδίκη που υφάνθηκε από τις Μοίρες.»
Βιβλίο 2, 1-6

Και αυτό με την μεγαλύτερη ευπρέπεια, διότι η λήθη ακολουθείται απαραίτητα από τη χαλάρωση της διανοητικής δράσης και αυτή από το δελεασμό της επιθυμίας.Μετά την βλέπουμε να εισέρχεται στο λιβάδι μαζί με την Αθηνά και την Άρτεμη και να ακολουθείται από μια συνοδεία Νυμφών που είναι τα σύμβολα της γένεσης και άρα οι σύντροφοι της ψυχής στην πτώση της σ’αυτά τα ρευστά βασίλεια.Η περιγραφή της Περσεφόνης καθώς βγαίνει απ την κατοικία της σημαίνει την πτώση που πλησιάζει: αφού φεύγει από το σπίτι με σκοπό να μαζέψει λουλούδια από ένα λειμώνα *2 που είναι γεμάτος με τη θαυμαστότερη ποικιλία και τα πλέον ηδονικά αρώματα. Αυτή η εικόνα σημαίνει πως η ψυχή λειτουργεί σύμφωνα με την φυσική και εξωτερική ζωή και έτσι γίνεται θυληπρεπής και παγιδεύεται στις απατηλές έλξεις της ορατής μορφής. Η Αθηνά (η λειτουργία της λογικής, στην περίπτωση αυτή) οδηγείται ολοκληρωτικά στην επικίνδυνη αυτή ενασχόληση και εγκαταλείπει τα αληθινά χαρακτηριστικά της φύσης της για τις καταστροφικές ικανοποιήσεις της επιθυμίας.Όλα αυτά περιγράφονται υπέροχα από τον ποιητή:

« Η ομορφιά του τόπου ξεπερνούσε κι αυτή των λουλουδιών, η πεδιάδα φούσκωνε ελαφρά και υψωνόταν με απαλές πλαγιές, σχηματίζοντας ένα λόφο. Ρυάκια κυλούσαν από τον ζωντανό βράχο κι έγλειφαν το δροσερό χορτάρι με τα γάργαρα νερά τους, το δάσος μετρίαζε τον καυτό ήλιο με το αγκάλιασμα των κλαδιών του και στο αποκορύφωμα της ζέστης, έκλεινε στην καρδιά του το χειμώνα:  το έλατο που ταιριάζει στις θάλασσες, η κρανιά η έτοιμη πάντα για πολέμους, η βελανιδιά η αγαπημένη του Διός, το κυπαρίσι που σκεπάζει τους τάφους, η πουρναριά η γεμάτη από κηρύθρες, η δάφνη που γνωρίζει το μέλλον, εδώ η πυξός που κυματίζει, κυριαρχούσε με τη δασιά κορυφή της, εδώ σκαρφάλωνε ο κισσός και η περικοκλάδα εκάλυπτε τη φτελιά. Όχι μακριά απ’ αυτόν τον τόπο απλώνεται η λίμνη που περικυκλωμένη από τη φυλλώδη όχθη από αλσάκια, τα κοντινά νερά της δείχνουνε χλωμά. Δέχεται πρόθυμα τα παρατηρητικά μάτια και τα ύδατα διαυγή μέχρι το βάθος οδηγούν το ανεμπόδιστο βλέμμα κάτω από την κρυστάλλινη επιφάνεια και προδίδουν τα μύχια μυστικά του διάφανου βυθού της. Φευγοντας μακριά ήλθε σ αυτή τη χλοερή πλαγιά χαρούμενο το πλήθος.
 Η Αφροδίτη τις παρότρυνε να μαζέψουν λουλούδια. « Πηγαίνετε τώρα, αδερφές μου, που ο αέρας είναι γλυκός ακόμη,πριν από τις πρωινές αχτίδες του ηλίου, τώρα που ο Εωσφόρος μου δροσίζει τα κίτρινα λιβάδια καβάλα στο δροσολουσμένο του άλογο». Έτσι μιλώντας ξερίζωσε το λουλούδι που ήταν το σύμβολο της δυστυχίας. Έπειτα τα υπόλοιπα κορίτσια έτρεξαν στο στο πολύχρωμο ξέφωτο και ήταν σαν σμάρι μέλισσες που ρουφούσαν κι έδρεπαν το θυμάρι της Ύβλας, όταν οι βασιλείς μετακινούν τα κέρινα στρατόπεδά τους και ο μελιστάλαχτος στρατός που βγαίνει από την κουφάλα της οξιάς, βουίζει γύρω από τα διαλεγμένα άνθη. Μα το καμάρι του λειμώνα αρπάχθηκε.
Πριν από τους άλλους, η μοναδική ελπίδα της θεάς των σιτηρών κάηκε απ την εμπύρετη απληστία της να μαζέψει λουλούδια: τώρα γέμισε το καλάθι της από πλεγμένη λιγαριά με τη λεία του λειμώνος, τώρα ένωσε μια αλυσίδα από λουλούδια το μοιραίο νυφικό κρεββάτι. Κι ακόμη η Παλλάδα η ίδια που εξουσιάζει τους αυλούς και τα όπλα του πολέμου τώρα αναπαυόμενη στο φως, ακολουθεί το χέρι με το οποίο θεμελιώνει ισχυρές στήλες ανδρών και ανυψώνει σταθερά και χτίζει τείχη και πύλες, αφήνει κάτω το ξίφος της και τη σκληρή της περικεφαλαία για να ημερέψει μ ένα απλό στεφάνι, η σιδερένια κορυφή που προκαλούσε ταραχή, γεμάτη λουλούδια, ο τρόμος του Άρη, κατασιγασμένος και τα φτερά, ανθισμένα από την άνοιξη,τώρα που η λαμψη του πόλεμου καταλάγιασε. Ούτε η Άρτεμις περιφρονεί τους χορούς, εκείνη που τα σκυλιά της εξετάζουν τη μυρωδιά του παιχνιδιού στο Παρθένιον όρος και προσπαθεί να συγκρατήσει την ελευθερία των μαλλιών της μόνο μ’ ένα στεφάνι από λουλούδια.
Βιβλίο 2, 101-150


Υπάρχει και η περίπτωση του Ναρκίσσου που δεν πρέπει να αποσιωποιηθεί και εννοώ την περίπτωση που περιγράφει ο Οβίδιος στις Μεταμορφώσεις του για έναν νέο που έπεσε θύμα της αγάπης του για την εξωτερική του μορφή. Το μυστικό μήνυμα της ιστορίας αυτής συμφωνεί θαυμάσια με την αρπαγή της Περσεφόνης, η οποία, σύμφωνα με τον Όμηρο, αποτελεί την άμεση συνέπεια της συλλογής ωραίων λουλουδιών, διότι ο Νάρκισσος ερωτευμένος με την εικόνα του στην επιφάνεια της λίμνης, αποτελεί την αναπαράσταση της ψυχής που παρατηρεί την ασταθή κατάσταση ενός υλικού σώματος και σαν συνέπεια αυτού, ερωτεύεται την σωματική ζωή, που δεν είναι τίποτε περισσότερο απ την απατηλή εικόνα του πραγματικού ανθρώπου ή της λογικής και αθάνατης ψυχής.
 Έτσι προσκολλώμενοι σ αυτήν την απατηλή και ρευστή εικόνα της πραγματικής ψυχής που ο καθένας μας αποκτά και μοιάζει έτσι σ’ αυτή την φυτική κατάσταση μ’ ένα ωραίο αλλά εύθραυστο λουλούδι, δηλαδή μια σωματική ζωή η οποία αποτελείται ολοκληρωτικά από τις απλές λειτουργίες της φύσης.
 Η Περσεφόνη λοιπόν, ή η ψυχή, την στιγμή της καθόδου της στην ύλη παρουσιάζεται πολύ σωστά να είναι απασχολημένη με τη συλλογή αυτού του μοιραίου λουλουδιού, αφού οι πνευματικές λειτουργίες της την στιγμή αυτή είναι ολοκληρωτικά απασχολημένες με μια ζωή που αφορά την ασταθή κατάσταση του σώματος. Μετά από αυτό ο Πλούτων κατευθυνόμενος προς τη γη αρπάζει την Περσεφόνη και την παίρνει μαζί του χωρίς να τον σταματήσει η αντίσταση της Αθηνάς και της Αρτέμιδος, στις οποίες ο Ζευς απαγόρευσε να προβούν στην απελευθέρωση της, κάτι που στην περίπτωση αυτή σημαίνει την μοίρα.
Ο Πλούτων οδηγεί την Περσεφόνη στις καταχθόνιες περιοχές, με άλλα λόγια, η ψυχή βυθίζεται στο σκοτάδι και τα βάθη της υλικής φύσης.Η περιγραφή του γάμου που ακολουθεί αφορά την ένωσή της με την σκοτεινή κατοικία του σώματος:

« Τώρα υψώθηκε το απογευματινό αστέρι του Άδη, η νύφη ξάπλωσε στο νυφικό θάλαμο. Σαν παράνυνφη η Νύχτα στάθηκε κοντά στο στήθος της που έλαμπε απ τα αστέρια κι αγγίζοντας το κρεββάτι καθαγίασε τους γαμήλιους όρκους μ’ έναν ακατάλυτο δεσμό.»
Βιβλίο 2, 361-364


Η νύχτα ταιριάζει στη σκηνή αυτή και η Περσεφόνη στέκεται δίπλα στο νυφικό κρεβάτι επιβεβαιώνοντας έτσι την ένωση με τη λήθη, αφού η ψυχή με την ένωσή της με το υλικό σώμα γίνεται κάτοικος του σκότους και υπήκοος της αυτοκρατορίας της νύχτας. Σαν συνέπεια, αυτή πλέον κατοικεί με απατηλά φαντάσματα και μέχρι να σπάσει τις αλυσίδες της είναι αποστερημένη από την έμφυτη αντίληψη αυτού που είναι πραγματικό και αληθινό. *3
Παρακάτω παρουσιάζουμε την περιγραφή της Περσεφόνης που εμφανίζεται μέσα σ’ ένα όνειρο στη μητέρα της την Δήμητρα και της περιγράφει την αιχμαλωσία της και την άθλια κατάστασή της:

«Αλλά τότε η αληθινή όψη της κόρης ήλθε στον ύπνο της μητέρας της για ν’ αναγγείλει τη μοίρα της, χωρίς αμφιβολίες πια, κι η Περσεφόνη εμφανίστηκε καλυμένη από την σκοτεινή εσοχή της φυλακής της και με αμείλικτα δεσμά αλυσοδεμένη, όχι σαν εκείνη που πρωτύτερα η Δήμητρα την εμπιστεύθηκε στους λειμώνες της Σικελίας, ούτε σαν εκείνη που οι θεές θαύμασαν πρόσφατα στ’ ανθόσπαρτα λιβάδια της Αίτνας. Τα μαλλιά της πιο όμορφα κι απ το χρυσάφι ήταν αχτένιστα, η νύχτα πήρε τη λάμψη από τα μάτια της, χλωμή και άτονη απ΄το κρύο ήταν αυτή η όψη με την τρομακτική λαμπρότητα και την υπέροχη κορμοστασιά, τα μέλη της που δεν κάμφθηκαν απ’ την λευκότητα του συσσωρευμένου ψύχους ήταν χρωματισμένα απ’ το σκοτάδι του μαύρου σαν πίσσα βασιλείου. Κι όταν με δυσκολία και διστακτικό βλέμμα κατόρθωσε ν αναγνωρίσει την κόρη της, η Δήμητρα είπε: « Για ποιο έγκλημα δέχθηκες τόσες τιμωρίες; Από πού έρχεται αυτή η αδιόρατη αδυναμία; Ποιος έχει πάνω μου την δύναμη της σωτηρίας; Γιατί τα απαλά σου όπλα έγιναν σιδερένια δεσμά, που ούτε καν στ’ ανήμερα θεριά ταιριάζουν; Είσαι το παιδί μου; Ή με παραπλανά μια αδειανή σκιά;
Βιβλίο 3, 80-96

Τόσο αξιοθρήνητη είναι η κατάσταση της ψυχής όταν διεισδύει βαθιά στην σωματική φύση.Δεν αιχμαλωτίζεται μόνο άλλα χάνει την λαμπρότητά της, αφού έρχεται σε επαφή με την ακαθαρσία της ύλης και η οξύτητα της λογικής της στομώνει από το βαθύ σκοτάδι της υλικής νύχτας. 


*2 Εδώ θυμόμαστε τον μύθο του Ηρός στην Πολιτεία του Πλάτωνος 613e–619a όπου οι ψυχές περίμεναν σ έναν λειμώνα μέχρι να τους δοθεί ο κλήρος για το προς τα πού θα πάνε.

*3  Βλέπε και μύθο του σπηλαίου Πολιτεία Πλάτωνος 

Η έννοια της εντροπίας και το ταξίδι του Οδυσσέα.


  


Ε ντροπία:
Ο νόμος της Πτώσης!

…από τον δρόμο του πολεμιστή…


Η πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου είναι η εξέλιξη του ατόμου.Το σώμα του ατόμου, μπορεί να υποστεί αλλαγές του βιολογικού κύκλου αλλά δεν εξελίσσεται.Νέα φυσικά πρότυπα δεν κατασκευάζονται.
Η εξασθένηση της σωματική ικανότητας στα γεράματα είναι κάτι αναπόφευκτο.
Στην διάρκεια όμως της ζωής ενός ατόμου το ανθρώπινο πνεύμα μπορεί να εξελιχθεί εντυπωσιακά. Νέα πρότυπα μπορεί να δημιουργηθούν.
Η πνευματική ικανότητα –μολονότι αυτό δεν γίνεται συχνά- μπορεί να αυξηθεί μέχρι τα βαθιά γεράματα..
Η ζωή μας προσφέρει απεριόριστες ευκαιρίες για πνευματική ανάπτυξη μέχρι τέλους.
Το πιο χτυπητό χαρακτηριστικό της διαδικασίας της φυσικής εξέλιξης είναι ότι είναι ένα θαύμα.Με βάση τα όσα γνωρίζουμε, η εξέλιξη δεν θα έπρεπε να υπάρχει.

Ένας από τους βασικούς φυσικούς νόμους, ο δεύτερος της θερμοδυναμικής, ο οποίος λέει ότι η ενέργεια περνάει κανονικά από μια κατάσταση μεγαλύτερης οργάνωσης σε μια μικρότερη.
Από μια κατάσταση υψηλότερης διαφοροποίησης σε μια κατάσταση χαμηλότερης.
Με άλλα λόγια το σύμπαν βρίσκεται σε μια κατάσταση ανέλιξης..Ο χείμαρρος κυλάει κανονικάαπό τον λόφο προς τα κάτω, όπως και ο καταρράκτης!Χρειάζεται έργο και ενέργεια για να ξαναγυρίσεις το νερό προς τα πάνω.Και η ενέργεια αυτή πρέπει να προέλθει από κάπου αλλού.
Κάποιο άλλο ενεργειακό σύστημα πρέπει να καταναλωθεί για να συντηρηθεί η άνοδος.
Τελικά σύμφωνα με αυτόν τον νόμο το σύμπαν θα ανελιχτεί φτάνοντας στο χαμηλότερο σημείο ενός αποδιοργανωμένου αδιαφοροποίητου σβόλου, στο οποίο τίποτα δεν θα συμβαίνει.
Αυτή η κατάσταση της ολικής αποδιοργάνωσης και αδιαφορισμού ονομάζεται εντροπία.Η ροή της εξέλιξης είναι μια δύναμη εναντίον της δύναμης της εντροπίας.

Συνδέεται, η εντροπία, σαφώς με την Πτώση , ην Ανάγκη και την Υβριν.
Είναι η ανάγκη που μας οδηγεί στην έλλειψη μέτρου και αρμονίας
Και η έλλειψη γνώσης στο σωστό χειρισμό της ενέργειας.
Είναι η ενέργεια που πέφτει διαρκώς μετά την γέννηση του ανθρώπου
Αλλά είναι και η ανάληψη της ευθύνης αυτής, η μόνη ευκαιρία της ύπαρξης,
η μόνη δυνατότητα... να ανεβούμε!

Είναι το πνεύμα του Ανθρώπου που μπορεί να τον κρατήσει όρθιοκαι η ανάληψη της ευθύνης των επιλογών του.Είναι το θάρρος , η αρετή, η γενναιότητα και η οργανωτικότητα ενός αδάμαστου πολεμιστή, που μπορούν να σταθούν και να νικήσουν την δύναμη της εντροπίας,καταργώντας τον νόμο γιατί δεν τον υπέγραψαν ποτέγιατί ποτέ δεν... συνθηκολόγησαν.
Στο κηρύκειο του Ερμή, το ένα φίδι, στην δεξιά πλευρά, το μυαλό του ανθρώπου τυλιγμένο στο κεντρικό στύλο
κατεβαίνει στην ύλη για να την εξερευνήσει και να την γνωρίσει.
Είναι το ταξίδι της γνώσης του ανθρώπου και της αυτογνωσίας.
Είναι το ταξίδι του Οδυσσέα.
Ένα ταξίδι μακροχρόνιο κοπιαστικό με παγίδες και κινδύνους πολλούς.Όμως ο Οδυσσέας κάποια στιγμή αποφασίζει να επιστρέψει, αφού έχει γνωρίσει την κόλαση και έχει εξερευνήσει το Γνωστό, μαθητεύοντας σωστά και ακλουθώντας τις οδηγίες της Αριάδνης, αλλά και συνδέοντας το με το Άγνωστο.
Αρχίζει το ταξίδι της επιστροφής, σε 7 +5 σταθμούς... κλειδιά.Είναι το άλλο φίδι στην άλλη πλευρά, την αριστερή, που είναι η Πηνελόπη και η άνοδος της ενέργειας, η ψυχή του ανθρώπου,
που πρέπει να μένει ανέγγιχτη και να μη ενδίδει .
Σε κάθε σταθμό το μυαλό του ανθρώπου στερεώνει και ένα βαθύ δεσμό
μαζί της και την θυμάται .Δεν θέλει να την ξεχάσει, δεν θέλει να την απαρνηθεί δεν θέλει να την χάσει, με όλα τα λάθη της πορείας που κάνει.Σε κάθε σταθμό είναι πάντα ο κεντρικός στύλος, ο Τηλέμαχος παρευρίσκεται στην συνάντηση των δύο τους και είναι η καρδιά του ανθρώπου,που πρέπει να μένει καθαρή και παρθένα σαν ένα παιδί, βρισκόμενη πάντα κεντροαριστερά.
Στον τελευταίο σταθμό είναι παρόντες και οι τρεις, ταυτόχρονα.Ο Τηλέμαχος δεν φεύγει από την Πηνελόπη, παρά μόνο για την Σπάρτη και την Πύλο-η.
Είναι ο συνδετικός κρίκος τους και το σημείο σύνδεσηςμε την ηλιακή ενέργεια.
Η παρθενικότητα εδώ και η καθαρότητα ενός παιδιού βρίσκει το πλήρες νόημα της, γιατί είναι ουσιαστική.
Εφ 'ενός γιατί τα παιδιά πρέπει να προφυλάσσονται από τις πρώιμες σεξουαλικές σχέσεις πριν σχηματιστεί ολόκληρο το σώμα
Και αφ ετέρου γιατί η καρδιά του ανθρώπου αν νεκρωθεί και εξοντωθεί ο Τηλέμαχος , δεν υπάρχει ελπίδα για την συνάντηση και την ένωση του Οδυσσέα με την Πηνελόπη.

Ο Τηλέμαχος είναι παρθένος όπως πρέπει να είναι ένα παιδί μέχρι να ενηλικιωθεί και όχι μια γυναίκα παντρεμένη με σύζυγο.
Η εικόνα μιας γυναίκας που απατάει τον καημένο διακοσμητικό σύζυγο της, ακόμα και με τον θεό, δεν είναι η καλύτερη, ιδίως όταν αυτή υπερβαίνει τα όρια μιας αλληγορίας και λατρεύεται σαν ένα οντολογικό γεγονός στον φυσικό κόσμο και δεν πλησιάζει καθόλου το πρότυπο μας υγιούς οικογένειας και μάλιστα της… Ιερής.
Και ο ίδιος ο θεός, αν μιλάμε για φυσικό γεγονός, παραβαίνει σαφώς την εντολή του περί μοιχείας, δείχνοντας ένα αυταρχικό χαρακτήρα με διακρίσεις και υποβιβάζοντας την έννοια της οικογένειας... σε παρωδία.Συνεπώς, το γεγονός της με "κρίνου σύλληψης" και της Παρθένου Μαρίας, νυμφευμένης με τον Ιωσήφ, είναι ένα αντιδεοντολογικό γεγονός... με την φυσική σημασία του ορισμού, πράγμα που οι Ευαγγελιστές δεν το υποστηρίζουν σθεναρά, μιας που αναφέρουν τα αδέλφια εξ αίματος του Ιησού με τα ονόματα τους, περιοριζόμενοι σε κάποιου είδους συμβολισμό.

Η έννοια της παρθενικότητας σαν την εξαγνιστική διαδικασία της ψυχής τονίζεται στο Όλυμπο με την παρουσία των πολύ σοβαρών και αυστηρών θεαινών, της Αθηνάς, της Άρτεμης και της Εστίας, αλλά δεν διαστρεβλώνεται η έννοια της θηλυκής φύσης και ενέργειας, που κρατούνταισε μια αρμονία των 6 θηλυκών μορφών- συμβόλων.

Γιατί τα σημεία επαφής στο κηρύκειο είναι 7 και όχι 12 όπως και τα βασικά τσάρκας των ανατολικών θεοσοφιών όπως και οι 7 ορατοί πλανήτες μαζί με το ήλιο και την σελήνη και γνωστοί μέχρι πρόσφατα, αφού ο Ουρανός , Ο Ποσειδώνας και Πλούτων είναι γνωστοί τα τελευταία 250 χρόνια.
Η εξήγηση είναι απλή .
Το 7 είναι ένας αριθμός ιερής κλίμακας και αντιστοιχεί στα ενεργειακά κέντρα, όπως υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα ξεκινώντας από την βάση της σπονδυλικής στήλης μέχρι το κεφάλι και αφορούν την εξωτερική όραση.
Το 12 είναι ένας κύκλος ολοκλήρωσης, με τα κέντρα από τα πόδια έως το κεφάλι, όπως φαίνονται με την εσωτερική όραση στο ενεργειακό αυγοειδές πλέγμα του ανθρώπου.
Άλλωστε μετά τον δώ-δεκα, οι αριθμοί αλλάζουν και γίνονται δέκα-τρια…

Η ανθρωπότητα έμεινε πολύ χρόνο σε αυτά 7 τα ενεργειακά κέντρα και αυτούς τους σταθμούς του Οδυσσέα, που είναι ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Δήμητρα, ο Άρης, ο Ζευς, η κατακερματισμένη Εστία στους κομματιασμένους αστεροειδείς και ο Κρόνος-Αθηνά.
Οι τελευταίοι πλανήτες αφορούν πολύ βαθιά αρχέτυπα του συλλογικού υποσυνειδήτου των ανθρώπων δύσκολα να γίνουν κατανοητά και
η αναγνώριση των τριών τελευταίων επίσπευσε τις αλλαγές στην παγκόσμια σκηνή.
Είναι χαρακτηριστικά της φύσεως τους, τα γεγονότα που συνέβησαν με την εμφάνιση τους.
Οι τρεις τελευταίοι σταθμοί του Οδυσσέα είναι και οι πιο "βαθείς",
η Καλυψώ, οι Φαίκες και η Μνηστηροφονία,
με τον Πλούτωνα στην κάθοδο στον ¨Άδη και με την άλλη μορφή του Δία στην Καλυψώ ,
τον Αιγόκερω, τον Υδροχόο στους Φαίακες ...της φιλίας με τον Ουρανό-Άρτεμις και τους Ιχθείς, στην μνηστηροφονία με τον Ποσειδώνα... κυρίαρχο.

Τα μωρά γεννιούνται ενεργειακά δυνατά και λαμπερά.
Η ενέργεια είναι ακόμη στο κεφάλι, αλλά ο Ερμής ,ο λόγος και η σκέψη δεν έχουν αναπτυχθεί.
Γύρω στο τρίτο με τέταρτο έτος και κατεβαίνοντας η ενέργεια στο τρίτο ενεργειακό κέντρο τσάρκας , αρχίζει η είσοδος στο Γνωστό, η καταγραφή της γνωστής ύλης και η μα-θητεία, του Λαβύρινθου, του Μα-Θησέα.
Γύρω στα 12 έχει φθάσει στα γεννητικά όργανα και αρχίζει η εφηβεία.
Αν τα παιδιά δεν καθοδηγηθούν σωστά θα βρεθούν στο έλεος ενός άγριου Κέρβερου και θα αρχίσουν να "καταβροχθίζονται".

Ο Ερμής συνδέεται με την σεξουαλικότητα αφού είναι βοηθός του Πλούτωνα και ψυχοπομπομπός.
Ο σεβασμός της σεξουαλικής ενέργειας και η σωστή χρήση της
προστατεύουν τον άνθρωπο από τις παρενέργειες την εντροπίας.
Τα Ά-λογα του Διομήδη του Ηρακλή, που αντιστοιχούν στον κύκλο της Οδύσσειας,
στους ασκούς του Αιόλου, ο μη πειθαρχημένος νους, και ο φοβερός Κέρβερος θα κατεβάζουντην ενέργεια συνεχώς μέχρι τα πέλματα, του Ποσειδώνα.
Ο Ερμής, αν δεν λειτουργεί άψογα, θα κλέβει πάντα τον άνθρωπο μαζί με τις αγελάδες του Απόλλωνα και ο νους , η σκέψη θα βάζει την λογική στο κρεβάτι του Προκρούστη και θα την κόβει στο μέτρον της Χίμαιρας…

Η τελευταία πράξη του Οδυσσέα, του απογόνου του Ερμή,
είναι τα Νίπτρα.
Μετά είναι έτοιμος για την θέση του Τόξου.
Ευθυγραμμίζει την ενέργεια και περνά αστραπιαία το βέλος από τα 12 κέντρα,
μέχρι την κορυφή με την βοήθεια του γιου του και κεντρικού άξονα της ιστορίας, του Τηλέμαχου.
Οι μνηστήρες "καταρρέουν" και η Πηνελόπη τον υποβάλει στην τελική δοκιμή…περιμένοντας τον,στην κορυφή των υψηλών δωματίων του παλατιού…

Η ιστορία της Οδύσσειας είναι μια μεγάλη ιστορία αγάπης δοκιμασμένης σκληρά και ενός ολοκληρωμένου έρωτα.
Η Πηνελόπη, μια πιστή σύζυγος, είναι ερωτευμένη με τον άντρα της, γιατί τον θαυμάζει απεριόριστα και ο Οδυσσέας κάνει τα πάντα για να βρεθεί κοντά της,
γιατί την αγαπάει βαθιά. Ο Τηλέμαχος είναι παιδί ενός μεγάλου έρωτακαι είναι θεϊκά αγνός, καθαρός και παρθένος.
Οι τρεις τους είναι ισότιμα μέλη μιας θαυμαστής τριάδας, ισχυρά αρχέτυπα αθάνατα, διαχρονικά, λαμπερά και φωτεινά αστέρια σε ένα... καθαρό ουρανό.

Ο νόμος της εντροπίας ή ο νόμος ...της ευθυγράμμισης;
Ερμηνειολόγος της Λάϊον
21ος Αιών

Περί του Δωδεκαέδρου - Ο λόγος Φ σε όλο το Σύμπαν !


Η χρυσή τομή εκφρασμένη δια 
του πυθαγορείου θεωρήματος             
αποτελεί τον
δημιουργικό Λόγο:
(4 διαδοχικοί όροι της χρυσής ακολουθίας, αποτελούν πυθαγόρεια τριάδα)
 
dodecahedron This is an animated GIF of a rotating dodecahedron.